sevdiðim eylül de gidiyor hüzünlerini tutuþturup elime bir sürü kuru, sarý yaprak ve sevgisini býrakýp yine dökülen yapraklarda kumral yüzün hafifçe eðiliyor zamana alýyor Tanrý selamýný bize bahþedilen güzün
ne güzel bir Eylül’dü bu ama senden uzakta yalnýz yürüyüþler verdi bir tüy gibi eve girip çýkmalar duymadým adýmýnýn sesini merdivende gittikçe arasý uzayan basamaklarýn çoðaldýkça sayýsý eylül’lerin ne kadar yaprak dökülmüþse yýllardan o kadar uzaklaþtýk birbirimizden artan basamaklar kadar
hep birileri vardý aramýzda bir türlü birlikte uçuþamýyor yapraklarýmýz bir dikenli çam giriyor ille araya iki çýnar tam bakýþýrken düþüyor bakýþlarýmýzýn yapraðý öyle biçimli, öyle güzel þarkýmýzý söylüyor minik serçeler sekerken düþlerimizin üstünde
heey eylül! gelecek seneye yine buyur gel! ne olur onun gülümseyen bakýþýný getir hiç bir rüzgâr alýp götüremesin özlemimizdeki umudu sen yine es, yan, savur ayný kalalým biz..
30. 09. 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.