DENİZE SEVDA

DENÝZE SEVDA

Mavi denizde bir koy ...uyuyorken gemiler,
Sarmaþ dolaþ koynuna almýþtý bizi o yer.

Herkesin derin düþler gördüðü ýssýz gece,
Kapýldýk dalgalarýn esrarýna öylece.

Denizin kýzý gibi fethettiðin sulardan
Yorulmuþtu saçlarýn sahildeki rüzgârdan

Seyre daldýk birlikte, derdimizi unuttuk.
Seninle gönülleri yaralý iki dosttuk.

Ana ninnisi gibi, dinliyorken sahili,
Balýklar soruyordu: “Kimdir bu iki deli?”

Nefes kadar yakýndýk, yýldýzlar kadar uzak;
Mehtabý seyre daldýk denizden usanarak.

Sana þiir okudum, beðenmiyordun belli,
Suya dalgýn bakýþýn beni etmiþti deli.

Bir þarký mýrýldandýn; seviyordun denizi,
Söyleyiþinde vardý derin bir sevda izi.

Derinlikler gönlünün götürmüþtü pasýný;
Kollarýn dalgalarda bulmuþtu þifasýný.

Senin sevdan denizmiþ, öðrendim en sonunda.
Gördüðüne eminim dalgalarý uykunda.

Ezberlemiþsin, güzel, denizin bestesini;
Bu yüzden duymuyordun yüreðimin sesini.

Martýlar hep inledi, susuyordum acýmdan;
Taþlarý öptü deniz, kýzardým utancýmdan.

Bir taþ kadar olmayan þu bahtýma üzüldüm;
Bir gecenin sonunda kendi halime güldüm.

Ünver PAZARLI




Sosyal Medyada Paylaşın: