SUSKUNLUĞUN HİSLERİYLE YÜKLÜ RUHUN SON İSTEĞİ

Mazilerin gökyüzünde serpiþtirildiði bir rüya âlemiydi baþlar ruhun içlerinde
Ýçlerde bitmek bilmez birkaç akan yýðýn düþ kýrýntýsý,
Maviliklerin esaret yüklü ýþýltý tozlu enginliðinde kaybolan bir çift gözün bitmek bilmeyen çilesiyle.
Bakýþlarýn ardýnda bitmek tükenmeyen huzursuz bir telaþ
Yüreðin eþsiz derinliklerindeyse gömülmüþ suskun bir aþkýn, yasa boðan tükenmiþ bir hüznün suretiyle
Sýzlayan arsýz, kanamaktan korkusuz yarayla yansýyan hayalin suskun bekleyiþi.
Kimsesiz kalmýþ hayat denilen zorbanýn tozlu sayfalarda kalmýþ eski bir çift kelimedendi bu ruha yadigâr.
Sözcükler kimi zaman ufalanýrken ruhun yansýmalý gölgesinde
Uçsuz sonsuzluðun girdabýnda kayýp iki ayrý bedenin ýþýklarla süslü yakýnlaþtýðý,
Hüzün kokan yýlgýn bekleyiþin,
Bakýlmasýna doyulmaz ulvi asli güzelliðin en derin þiddetiyle yankýlandýðý hisler.
Kayýp giden yýldýzlar gibi sönmeye mahkûm güneþin huzur yüklü,
Kanadý kýrýlmýþ cennet meleklerini anýmsatan düþler.
Bazen yýkýlan hayallerin silindiði gün batýmlarýnda sislere boðulan hüzünlere dalýp giderken ruh
Her an her aþkla yoðrulurken,
Kaybedilen koca bir ömrün sürüklediði yaralý kalbin ýstýrabýný kim duyabilirdi?
Ya da zamanýn hýrçýn surlarýndan ölüme olan son dakika kalýþýn hissettirdiklerini.
Kusursuz deðildi ruh!
Farkýnda ama içinde sýzlayan kelimelerinse çaresizliðin hüznü telaþýn çeliþkisinde kayýp orman gibidir.
Ruhun durgun ýþýltý suretiyle yansýrken geceleri suskunlar nehrine
Silinen soluk renge boyalý ay ýþýðýyla uðurladýðý vakit ebediyete
Hisler terk, kelimeler kayýp uðultulu kara bulutsuyla kayýp
Gözyaþlarýný andýran damla damla bedenini saran yaðmurlarýndaysa biten bir ruhun son kifayetsiz kelimesi.
Sonsuzluðun nehirlerinde kayýp ruhun belki de son isteði eþliðinde…


Sosyal Medyada Paylaşın: