hadi de bana
gidiþiyle yoksullaþan yüreðimin sýðýndýðý
ölü þehir canlanacak mý
sahi… yeniden þenlenecek mi
gözlerimin küf tutan yeþili
baharý yitirdiðim ellerim kývranýrken koynum da
yine yeniden
derecek mi gelincikleri al al gamzelerimden
hadi söyle rüzgara
ömrüm gibi dolaþmýþ saçlarýmýn her teline
kýrýlan canýmýn her zerresine
meltem olup el atsýn
incitmeden usulca…mümkün mü ?
hadi de bana
olmadý olamadý diye
sýrtýmdan vurduðu gururumu
ardýn da enkaz býrakýp þehri viran ederken
kirpiklerime ektiðim þiirlerim…sýzýma þahit
battýkça yüreðime kýrdýðý kalemin ucu
gelecek bir sesin umuduyla
gülsün diye / gülebilsin diye
i mgelerim maviye boyadý rengini
nafile bekleyiþlerde…
hadi söyle denize
gözlerimin yaðmur bulutlarýný toplayýp
tuzunda saðalttýkça sýzýsýný
nehir olup ona karýþtýðýný
çarptýðý her dalgada
gözlerinin derinliðinde kaybolduðumu
“unutma emi”
A.Ýlayda Beydemir