Bu gece bir başkaydı.
Bu gece buralarda esen rüzgarýn
bitmek bilmeyen gevezeliði
dokunduðu her zerrede
sanki
o zerrenin anlamýna dair gizlenmiþ
en nadide kitabý
teker teker
zaman dilimlerine hediye ediyordu.
O uðuldadýkça
akýl aþka
daha sýký sýký sarýlma telaþýna düþüyor
ödevini bitiremeyen
bir öðrenci kadar mahçup
cezanýn kesileceði makama
seve isteye teslim oluyordu.
Rüzgarýn
saçlara dokunduðu yerde yatan
tüm þifreler
bir vasiyet gibi geceye açýlýyor
ve duymasýný bilen için
doðanýn gizemli lir sesiyle
koskoca aleme
usul usul okunuyordu.
Karanlýðýn içindeki her "ses"
suretini aleme açarak aydýnlatýyor
gece gündüze doðru
kalan sýrlý yüzünü dönüp
en masum gülücükle
"biz" diyordu.
Usanmadan birbirleri için yandýklarý
doðurgan ateþten parçalarý
eksik kalan nasiplere
teker teker asilce taþýyorlardý.
Ve bir saç teli
rüzgarýn zarif dokunuþuyla koptu.
Teslimiyete doðru uçarak
lir’in en ince bam teli oldu.
Çok ince bir naðme daha doðmuþtu.
Kavrula kavrula yoðrulan yüreklere
þifa niyetine
çölde týrnaklarý kanatarak bulunan
bir tek su damlasýnýn
þu aleme sunduðu umut gibi
çok ince bir naðme..
Daðýn zirvesindeki
küçük bir taþ parçasýnýn aþký için
silkelene silkelene
eteklere kapanmasý gibi
çok ince bir naðme...
Kartalýn
ulaþýlmaz semalara olan aþký için
söktüðü týrnaklarýndaki
kýrkbin acýnýn sessiz çýðlýðý gibi
çok ince bir naðme...
Bu gece bir baþkaydý.
Bu gece
rüzgarýn bitmek bilmeyen gevezeliði
aþk ile nasibe dokunmak için esti.
Ve bu esinti
ne seni es geçti
ne beni es geçti
ne de
senin es geçtiklerini geçti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serpil Çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.