Aþka yer yok kalbimde, eskidi yürekte köz Baþka dünyada soluyor sanki hatýralar Baþka baþka gönülde inledi, o aheste saz Tel de sürgün günümden, sadece çalýnýrlar
Uðuldadý yýllarca ibretlik idi her söz Kalmadý kafesinde aslan bile týk nefes Ne duydu güldüðümü, ne de sordu bir kez Çaldý yürek telinde, nedense alýnýrlar
Saza söze kanmanýn geçti þimdi zamaný Kimse aman demesin, yazmasýnlar fermaný Kaldý da bilmedim mi söyle aþkýn imaný Öyle aþýklar vardý, þimdi de salýnýrlar
Sana söylemedim mi sevda uzayýp gitmez Ona buna aldanma, kimse yerini bilmez Yaratandan baþkasý girip kalbini görmez Öyle hýrçýn aþýklar, alýp da savururlar..
08. 02. 2017 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.