Ölü...

ÖLÜ...

Savrulmuþken bir talihin peþinden.
Ben boðazýma kadar ölmüþken..
Yaþamak dedikleri neydi?.
Kurumuþken göðsümün baðý bahçesi..
Ölüm neydi.. Ölmek neydi surlarýn arkasýnda.
Bir bedbaht þiirdi, kalem..
Yazmak neydi, yanlýzlar ülkesinden.
Bir talih ki, yüzü karanlýkta gizlenmiþ..
Gözleri yaðmur kokan ufak bir gökyüzü çaldýðý.

Giden hiç ölmezmi?..
Elleri kalmazmý geride..
Ya sözleri, büyütmüþken içimde sustum!.
Bir ah býraktým, ayak izimde..
Bulsana beni hayat!
Doðurmuþken sana bir yýðýn acý..

Giden ölseydi..
Öldüremezdi öyle kolay...
Öyle kolay gömemezdi.
Ayak izinde onca yabancý, onca ah..
Bu gece sitem doðurmak geldi içimden..
Yýðýnlarca sen bulup, sonra yine kaybetmek.
Giden ölmez, adam!
Kalan, bakire bir sýzýya uyanýr her cümlede.

Göðsüm kurudu yokluðunda..
Surlarýn arkasýndan gitmek neydi?
Neydi o tufan,
Sensiz ölmek neydi!..
Her cümlem sana uyanýyor her sabah...
Her sabah cüzzamlý bir güneþ.

Giden ölmedi..
Ben boðazýma kadar sen olup kaldým..
Sýzý kaldým bir kenarda..
Bir ah kaldým..
Bir acý.
Sen ne kaldýn?...
Kimde kaldýn?..
Nerede kaldýn?.
Yanlýzlýk fena uðradý bu þehre.

Yazmak neydi, illaki sözlerini..
Beni gömerken o en devrik sözüne..
Sen þimdi öldünmü be adam!

Ben boðazýma kadar ölmüþken..
Yaþamak neydi..
kocaman bir ayraçýn içinde, ufak bir hiç.














Sosyal Medyada Paylaşın: