bir çocuktun sen. küskün bakýþlarýn ellerinde taþlarýn ...
deniz bulanýrdý hýçkýrýðýndan, martýlara bir lokma gülücük ve balýklara zoka gözlerin vardý senin.
bazen kahverengi, bazen siyah uçuk ölüm gözlerin vardý daðlardan aþýrdýðýn... ellerin hep yara bere, kan içinde dizlerin...
gizlemeye çalýþtýðýn doðum izlerin...
sol yanaðýnýn sancak tarafýnda ufacýk bir ben vardý adýna türküler d/üzülen... Lâlesir... çocuktun sen...
küçük ve mýzýkçýydýn þimdi, korkak ve mýzýkçýsýn...
bu sefer ben býrakýyorum, orta yerinde acýnýn! oynamýyorum iþte ben! oynamýyorum sýkýldým!...
denize bakan uçuk ölüm rengi gözlerin ve martýlara birer lokmalýk gülüþlerin vardý senin... þimdi unuttuðum bir masalýn dev anasýsýn düþlerimde anýsýsýn sararmýþ fotoðraflarýn... Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.