Belki de bu, sana yazdýðým son mektubum olacak, Cevapsýz býrakacaðýn" diye, yazmýþtým ya, Yanýlmýþým... Yine sana mektup yazýyorum iþte, Radyoda Emel Sayýn, "Toprak çaðýrmadan gel" diyor, Ýster gelirsin, istersen gelmezsin, ben artýk "gel" demiyorum, Senden baþka kimseyle de konuþmuyorum. Zaten pek gelen giden de yok, Tek tük konuþtuklarýmla da üç-beþ kelimeyi geçmiyorum. Onlar da bazen gülüp geçiyorlar, Bazen de, bakýp bakýp acýyorlar hâlime, Yok, yok, sen üzülme... Üzülme sakýn, Öyle acýnacak bir derdim yok senden baþka, Benim sitemim, yüreðimde mahzur kalan aþka.
Sormadýn, bundan sonra da sormazsýn ya, "Nasýlsýn" diye sorarsan beni, Çok þükür, yine bilmediðin gibiyim iþte, Çayýmý demleyip, zeytini peyniri masaya koyabiliyorum, Hattâ bazen, sahanda yumurta, Soslu makarna bile yapabiliyorum, Biliyor musun? Aslýnda yapamadýðým tek þey, Hasretine katlanmayý öðrenemedim nedense. Bir de, ara sýra kapýnýn zilini çalýyorsun, Terliklerimi giyip, kapýyý açýncaya kadar, Bir anda kapýnýn önünden kayboluyorsun. Ýþte buna çok üzülüyormuþum, Yani, komþularým öyle söylüyor, Zili kimse çalmýyor, ben hayâl görüyormuþum. Nerden, nasýl gördüler bilmiyorum ama, Onlar da öðrenmiþler hayâlinle yaþadýðýmý. Amaaan, varsýn, öðrensinler, Ýster hayâlinle yaþarým, ister hasretinle, Ben böyle mutluyum, tek baþýma kendimle. Tek baþýma dedimse, yapa yalnýz deðilim ha! Hep beraberiz biz takkem, tespihim, seccadem, Ve bana, þah damarýmdan daha yakýn Rab’bimle.
Sormazsýn ya; "Nasýlsýn" diye sorarsan beni, Bilmediðin gibiyim iþte, Bilmeni istedim, Sadece bil...
#aslanyýlmaz#sürgünadam# Sosyal Medyada Paylaşın:
Sürgünadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.