Affedin
Sessiz bir kýyý neden özler ki hýrçýn dalgalarýn tokadýný?
Þimdilerde kendi koynuma sapladýðým mýzraklarla, uykularýn en uykusuzunun peþindeyim.
Kapanmamaya ant içmiþ yüreðimin dizginlerini, uyanýk gözlerimin rüyalarýna salýverdim.
‘Of’ diyesi olsa da yüreðimin, dudaklarýmýn ihanetine þahitlik etmekten dolu dizgin kaçýp duruyorum. Aynanýn karþýsýnda sýksam da yumruklarýmý, hiç bir aynaya elimi dahi süremiyorum.
Sanki her þey soðuk bir rüzgarýn içindeki ihanetin peþinde hiç yorulmadan dörtnala koþturup duruyor. Ay aþkýndan hüsran olmuþ tüm yýldýzlara sýrtýný dönerken, kendi yalnýzlýðýna yarýmlaþýyor.
Bulutlarýn alemden tüm kaçýþlarý gökyüzünü yetim bir yavru gibi boynu bükük býrakýyor.
Yüreðimin delice ‘sus’ dediði her gün bir hançerle söküp atývermek istedim tüm bu ihanetleri. Olmadý, olamadý.
Hançerin sapý sevgiden biçilmiþse yürekten hiçbir þey sökülemiyormuþ.
Sen kendinden sökülmek istesen de baðrýndaki nakýþ inceden inceye iþleniyormuþ.
Bak, uzatýyorum þimdi ellerimi yetimliðimin þerefine gökyüzüne doðru.
Ellerimdeki sevginin sýcaklýðý ile ay ve yýldýzlar ne çabuk birbirine geri döndü.
Bulutlarýn çatýk kaþlarýysa yüreðime nasýl da serin bir yaðmur olup düþtü.
Þu an ne mi yapýyorum?
Çalýnmýþ zamanlarýma ait tüm hýrsýzlarýn yüzlerindeki maskeleri topluyorum.
Kendime biçemediðim tüm günlerin,
Kendime seçemediðim tüm gönüllerin,
Ve kendim için içemediðim tüm sevda kadehlerinin þerefe kaldýrýlmasýný seyrediyorum.
Ama görüyorum ki; suretlerden topladýðým tüm maskeler þerefe kalkan tüm kadehlerin üzerine resmedilmiþ.
Haydi!
Þimdi benim gökyüzüne uzattýðým ellerim gibi siz de ellerinizi semaya doðru uzatýp veda edin. Affettiðim tüm maskelerin þerefine derin mi derin bir sükunetle siz de tüm maskeleri affedin.
Serpil Çavuþoðlu
Tarih : 22/08/2013 - 18:59
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serpil Çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.