DUYGULARIN KARA LEKESİ SÖZCÜĞÜ "AYRILIK"...
Gün doðarken ruhun akmaz duygularýyla yeþeren ayrýlýðýn sureti
Ýçlerde kalemi bitmez duygu romaný misali bir telaþ,
Gök kubbenin asi sýrtlarýyla örülmüþ daðlarýnda kaybolan aþk
Ve günden güne sýralanan eskimiþ sararmýþ mektuplar.
Kuru kalmýþ, solmuþ bir tutam gül çiçeði gibi
Duygularýn arka sayfalarýndan ayrýlýðýn matemine deðin gözlerden yaþaran amansýz bir aþk.
Öyle ki þafaklarýn suskun yýllanmýþ uðultulu dakikalarýnda evin camýnda sönük bir buðulu sisle
Adýna mana konulamayan soluk düþlerle sürükleyiveren düþ rüzgârlarýnýn tam da kýyýsýnda
Apansýzca aþksýzlar sokaðýnýn dermansýzlar caddesinin kuytulu kaldýrýmlarýnda terk edilmiþ bir çift kalp.
Adýna nice zamanlar kifayetsiz sözcüklerdir sýralanan kan kýrmýzýsýyla boyalý
Yeniden doðan þehrin süslü sokaklarýnda birbirine tutkun iki ayrý bedeni birbirine baðlayan suskulu duygu sýðýnaðý.
Zaman mevsimlerden sonbahar olduðu vakitler uçuþup duran ayrýlýk sesleriyle yankýlanan,
Ýçinde büyüttüðü duygularýyla bir anda kurutup giden azýlý bir eþkýyadýr kimi zaman.
O vakitler sararmýþ solmuþ aðaç yapraklarýyla rüzgârlarýn raks ediþleriyle solan koca ömrün kýyýsýndan atan iki yürekle
Kesiþmeyen yollarýn kayýplar diyarýnda anlatýlamayan tüm hecelerle bezeli aþk kýrýntýlarýnda
Ýçlere hançerlenen akan kan kadar asi bir duygudur iþte.
Yüreðin hapsolmuþ üç hecelik sözcüðe boyun eðiþle biten bir yaþam örgüsünün merkezinde
Sonbahar yaðmurlarýyla birbirinden kopan kanadý kýrýk iki elle
Gecelerin uðultulu saatlerinde hatýra defterine dökülen gözü yaþlý kelimelerin tam da duygusal sahnesinde
Aðlamanýn anlamsýzlýkla suskun bir iki kalple sönmüþ tek aþkýn
Yaklaþan soðuk kýþ gecelerine hazýrlanan suskunlar þehrinden amansýz kaçýþa hazýrlanýrken aþklar
Yorgun, dermansýz ufacýk sesine deðin ömrünü adayacak,
Gün gelecek yüreðini söküp alýp sevdiðinin mezarýnda saklayacak
Zaman evrilecek gözyaþlarý kederle ölüme doðru seyre dalacaðý anda ise son nefesinde sevdiðiyle kucaklaþacaðý andýr.
Yýlgýn bakýþlarýndan yere doðru eðilen bedeniyle topraðýndan sýmsýký sýkýp çýkartacaðý gelen þeydir
Hüzün kokan matemle anýlan bu arsýz vahþi duygularýn adýdýr
Aþkýn tek düþmaný, yarenlerin ise tek korkulu rüyasý
Geceleri ürküten duygularýnsa tam da kaynaðý
Son gününde ölüme doðru bakýþýn tek alameti
Sözcüklerden sürüklenen uðultulu his,
Kulaklarýysa saðýrlaþtýran korku türbülansý
Onu adý “kara lekeli sözcük “’tür
AYRILIK…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.