Deryadaymış Gönül Şimdi Anladım
Topladým sevdayý âlemin bohçasýna,
Hepsini düðün dernek eyledim þimdi.
Aþka düþen yaralý kuþ misali,
Dermana doðru yoldayým þimdi.
Kapýsýnda çeþme var, açasým var þimdi.
Çesmeden derya akar, içesim var þimdi.
Gök kubbeye geçerse nazým þayet,
Kanat kanat semada uçasým var þimdi.
Kelamý acýtsa, canýmý da alsa,
Ömrümü zehirli sarmaþýk da sarsa,
Zehir bile halime belki acýr ama,
Zehri bal eyleyip de, içesim var þimdi.
Tutundum tek bir saç teline,
Ufkumu evren eyledi þimdi.
Meðer bu kalp benim degilmiþ,
Sahibi için yolda þimdi.
"Bir" sanýrdým kendimi "düþ"müþ anladým,
Hasretinle kül oldu þu gönül yandým,
Ömür boyu çölde bir damla su aradým,
Deryadaymýþ meðer anca þimdi anladým.
Serpil Çavuþoðlu
Tarih : 10/01/2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serpil Çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.