rüzgâr üfürdü kýrýk dökük yollarýna çöküntüye açtýlar tünelleri daðýlmanýn üstüne yansýmadý ay su parçalandý delindikçe kalbi aðladý toprak
insan unutuldu bir yerde öteki dünya adamlarý devþirdi bu dünyayý sepetine koydu yoksulun öte dünyayý sen oku üfle, okut, üflet dedi yaralarýna tuz bas, acý sar yeninde kalsýn kýrýk kolun unut
düþün geçmesin boyunu bir yýldýzla yetin diðer yýldýzlar nasýlsa sönük ateþ parçasý insan adýmlarý uzayý dört dolansýn sen aðanýn paçasýna sarýl yine karýn tokluðuna çalýþ
senden olsun ön saflarda ölenler dünya sahiplerine býrak yaþamayý tahtlarýna kurulsunlar iyice baksýnlar yine sana tepeden tepeden küçül
yeni su yollarýna gider oysa küçük unutulmuþ bir umut..
19. 07. 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.