Oysa güzel sözlerin büyülüsü þiirdi…
Hiç teselli etmiyor en gözde sözler beni!
Ne þiirler okudum, lakabým da þairdi;
Ahvalime bakan yok, görmüyor gözler beni…
Soðudum sözde dosttan, riyakârlýk yapandan!
Geçilmiyor insanlýk, hep paraya tapandan!
Býktým desem yeridir, sureta göz kýrpandan!
Nasýl merak etmeyim, kim sarar özler beni…
Hani nerde, haber yok, bir tek yardým edenim!
Kimseye laf etmeye yok en küçük nedenim!
Mevsimler mi deðiþti, buz gibi þu bedenim!
Aðustos ateþinde, ýsýtmaz közler beni…
Yaþ kemale erdikçe, takat kesilip gider!
Ýnsan ne eder, eder, hep kendisine eder!
Söyle ey yorgun gönül, yetmez mi bunca keder!
Yokuþu gözüm kesmez, aðlatýr düzler beni…
Doðduðum mevsim kýþtý, yer bembeyaz, gök ayaz!
Bahar insanlar için, zannýmca bir imtiyaz!
Gönlüme göre asla, olmadý ki hiçbir yaz!
Geçtim bahardan, yazdan, acýtýr güzler beni…
Zaman, az silse no’lur, maziden kalanlarý!
Belli etmiyor mu hiç, ak saçlar olanlarý!
Hatýralar, çýkarýr açýða solanlarý!
Tam da bulmuþtum derken, kaybetti izler beni…
Karaman-2022/07
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.