sarýp sarmalanmýþ bir bebek gibi öyle masum bakýyor kundaðýndan piþt desen gülümseyecek mavi mavi gökyüzü gözleri var sanki daðlara deðiyor kuþ kanatlarý çýrpýnýyor
bir lâmba tepemde ýþýtýyor karanlýðýný gecemin onda hiç sönmüyor ýþýk bir iki kez durup yeniden çalýþsa da
aldanmýyorum biliyorum sessizlikteki sesini nasýl davullar çaldýðýný göðsümde beni nasýl hýrpaladýðýný hýzlý merdiven çýkar gibi ara sýra durdurduðunu sonra eline geçirip bayraðý beni nasýl solladýðýný
en olmadýk zamanda bir türkü tutturup ýslýkla kapýyý bacayý indirmek ne varsa eline geçen, fýrlatmak daðlara vurmak istediðini baþýný silahlanýp sevdayla atlamak zulmün, haksýzlýðýn üstünden aþk kýrmýzýsýna boyamak sonra ellerini
bana baðlý deðil eþkýya yüreðim onun ayrý bir gidiþ yönü var aklým emreder, uymaz kendi baþýna gider sevgilinin otaðýna taht kurar tutuþturur sönmeye yüz tutan ocaðýn ateþini..
08. 11. 2017 / Nazik Gülenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.