Bu þiirim, genç ve orta yaþ hepimize...
70YAÞIN YALNIZLIÐI
Yýllar geçtikçe, yavaþ yavaþ sararýr resimler,
Önce soy adlar unutulur, sonra isimler.
“Hatýrlýyor musun” diye, baþlar sohbet,
“Kimler geldi, kimler geçti” diye biter muhabbet.
Yaþlandýkça vefâsýzlaþýr sevdiklerin.
Mâtemli bir sûkut yapýþýrken diline
Ýnceden inceye bir sýzý oturur yüreðine,
Ýçi burkulur insanýn, dolar gözleri.
Yaþ yetmiþi geçince, yavaþ yavaþ,
Birer birer silinmeye baþlar hâtýrâlar,
Aylar geçer, ne bir gelen olur, ne de hâlini soran,
Mektup devri çoktan bitmiþtir,
Postacý da çalmaz olmuþtur artýk kapýlarý,
Bayramdan bayrama, görev için gönderilen
Duygudan mahrum, birbirinin kopyasý mesajlar,
Yaþ yetmiþi geçince, insaný yürekten yaralar.
Gece karasý saçlarýna, kar gibi düþer beyazlar
Koþmak þöyle dursun, yürümek bile yavaþlar,
Tecrübe olsun diye anlatýrsýn hatýrâlarýný,
Oflaya, puflaya dinler gibi yapan gençlere,
Heyhat! Masal gibi gelir anlattýklarýn onlara,
Anlarsýn artýk senden sýkýldýklarýný,
Çaresiz bir sûkutla, býrakýrsýn yakalarýný
Yaþ yetmiþi geçince, unutulursun yavaþ yavaþ
Ya izbe bir köþede,
Ya da eski bir huzurevinde…
#aslanyýlmaz#sürgünadam#
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.