Dün gece köþe baþýnda
yüreðindeki yaralarý yýkýyordu
bir adam gözyaþlarýyla.
Gecenin sarmaladýðý ýþýklar
yaþayanlarýn sakladýðý gölgelerde
gölgesini býçaklamýþtý sanki.
bir ah dünyasýna sürüklendikçe..
Sonra elindeki sigarasýndan
aðýr aðýr çekerek
kýstýðý gözlerinin derinlerinden
yargýlayýcý keskinlikle
nokta koyamadýðý cümlelerini
en sivri yönüyle törpülemeye çalýþýp
geviþ getirip durdu dudaklarýnda.
’’Belki bir þiirin üstüne doðmuþuz biz
dedi sessizce..’’
Ve kör bir kabulleniþle
“kýrk kocadan arda kalmýþ bakire “ gibi
titredi titredi..
seçilen cümleleri tekerrür ettikçe
ýþýldamaktan çok paslanmaktan korkuyordu
tüm mesafeleri bastýrsa da göðsüne
kýrlangýç kanatlarýyla
hýzlý hýzlý atsa da yüreði
kalemi hiç deðmeyecek gibiydi
o boþ sayfaya..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.