Şükür Eder İnsanoğlu
Gökyüzü karartýrken koca cüssesini,
Dolu dolu boþaltýrken hýnca hýnç içini,
Üzerine çöken bir derya suya,
"Rahmet" deyip þükür eder insanoðlu.
Belanýn büyüðü çalarken kapýyý,
Yürek hoplayarak karþýlar eþikteki acýyý,
Belayý beteriyle ölçer biçer de,
Payýna düþene þükür eder insanoðlu.
Yokluk eðmiþken bel kemiðini,
Sofrada bölüþürken beþ kiþi bir ekmeðini,
Yutkunacak mecali var diyerek,
Mecaline þükür eder insanoðlu.
Kavga gürültü kýzýlca kýyamet,
Bu kýyametteki nedir büyük âlâmet,
Bir bakmýþ ki yer gök ayrýlmýþ,
Edebine þükür eder insanoðlu.
Bir can var bedene emanet,
Emanetin vadesinde büyük âlâmet,
Vadeyi hakkýyla doldurursa þayet,
Veda vakti þükür eder insanoðlu
Serpil Çavuþoðlu
Tarih : 28/07/2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serpil Çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.