hayat yolu

hayal edilemeyecek o topraklarda doðdum
gökkuþaklarýnýn gülümsediði yerlerde
her yer beþikti burada.
yýldýzlarla aramýzda kimseler yoktu.
burasý benim doðduðum topraklardý.
sokaklarýnda koþturduðum yerlerdi
çocukluðumdu benim
yuvamdý.
babam efsaneydi benim için.
annemse hiç bitmeyen bir türküydü.
söylemeye doyamadýðým.
þimdi kollarýnda sallandýðým o topraklar.
yýldýzlarla muhabbet anlatýlamazdý.
sarýlýyorum boþ kollarýmla geceye.
doðduðum topraklarda.
*
her þafakta vedalaþýrým yýldýzlarla.
gün doðumuyla baþlar koþuþturmalar
parlayan yýldýzlarýn gölgesinden.
gümüþten hayaller kurarken.
duygular cenderesinde gitgeller yaþarýz.
geçmiþten bugüne
baðlý olduðumuz kökler.
ay ýþýðýnda adýmladýðýmýz sokaklar.
köþe baþý hikayeleri anlatýlýyordu
herkes uyurken
gecenin matemi çöktükçe .
sanki dünyanýn sýrlar gizleniyordu.
doðduðum bu gizemli topraklarda.
*
unuttular görünmez olaný.
ruhlarýn bedeni nasýl terk ediþinin nedenini
sahip olduðundan habersizdiler
tükenirken nefesler.
sessiz çýðlýklar yükselirken her yerden.
güç yenilmiþtir o görünmez olana
akan sularýn melodisinde huzura ermek.
her çiçekte ayrý kokmak.
yaþamak doðduðum topraklarda.
son sýðýnaðýmdý benim.
annem gibi gülümsemiyorlar artýk.
kokmuyorlar da..
atalarýmýn yattýðý topraklar gülerken.
babam gibiydi.
*
hayat yaþanan bir yoldur
bedeninin bulunduðu o yerlerden ibaret.
ruhun veda ettiði yerlere doðru akarken zaman.
hala öðreniyorum geçmiþten kalanlarý
sabahýn þafaðýnda yürürken.
yýldýzlarýn göz kýrpmasýný izliyorum.
o köþe baþý sohbetlerinde.
huzurluyum.
içinde kaybolduðum belirsizliklerde.
hiçbir þey ýþýldamýyor onun gibi.
sarýlmýyor da
güneþin doðduðu bu topraklarda.
o eski türküler unutulmuþ.
geceler de eskisi gibi deðil.
yýldýzlar suskun
güneþin tenleri yaktýðý bu yerde.
hiçbir þey eskisi gibi tat vermiyor.
kokmuyor hiçbir þey.
*
Mehmet Demir
01.07.22 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: