Say ki...

o fidana
kýmýltýsýz her geçen gün inandý
kandil/mum
ne düþerse
aklýna...






bir defterin ortasýnda
hayat akýp gider
salýncaklar kurulur.
ruha çivili aklýn semasýnda bulut
perdelerini çeker
çarpýp buðulanýr yoksulluða
toprak kokusu yeryüzü
gitme þehirden
kýyýlarda dedenin uçurtma kuyruklarý
beyaz ölüm



-gel! orada da uçalým-




suyun sesinde deli gülmeler
toy vakti gökyüzünün
baþýný taþa vuran huysuz yeller
hatýrla güzelliðimi
ki,bir takvimden uðradým sana
avuçlarýmda yeni doðmuþ sevinç
siyah ve mavi
vurmayýn
daðýlýr þiirler
kuþ kanadýnda
kan...




yýðýnca ýslýk sýrrýn hasretinde
yorgun gemi
gülümse
telli/duvak düþler
çiçek/nar açacak
bayram yapacak kuþlar
mevsim deðiþecek b/aþka
omuzlarýna saçlarýmý uzatan
harita...




biliyorum
duvarlarda konuþan vesvese
hüznün titreði
kirli göz nakýþýný boz/ma içimin
aynanýn çatlaðýnda tarih öldü
san

esirge gül suyuyla
ruhumu aþk.





sýyrýlýp ellerden
gelirim parmak uçlarýna seyran
anlamadým
ormana dolu yaðmur ve insan
yaðarken
son ýþýk gibi daldým
bakýþlarýna




geldim
rüyalara yüzünü sürdüðünde sazým
çýldýrtýp/aðlatýp bir odayý
kuðu beyazlýðýnda düþenim
göðsüne...
say ki
kýrýlmýþ bütün saksýlardan geriye
içime nehirli adýn kaldý
say ki
dumansýz yangýn gibi ortasýndayým
alnýnýn
say ki
sadece biraz
hýçkýrýk
Kaldý




bil ki
en çok atlarý severdim tahtadan
ak ve kanatlý olanlarýna koþardým
titrerdi en karasý/
en karasý düþüm
uzun sessizliðe uzandýkça
sýçrayýverdi
önüme
terkisinde þehre düþen
kadýn.



-gece gözlerimi aç
korkmam iyi niyetli karanlýktan-



.....
Sosyal Medyada Paylaşın: