gittiðimiz o yollarda çelmelendik. düþtük düþürüldük her defasýnda kalktýk. sessizce oturduk kendi köþemize. olmadý iþte. tepemizden dikilip baktýnýz. aþaðýlar gibi. kalktýk hiç gocunmadan. düþtüðümüz, düþürüldüðümüz o yerlerden. tereddüt dahi etmeden. kalktýk iþte. yürümek istedik yürütmediler. bir gülümsemeyi bile çok gördüler. aðlayarak ta yaþanýlmaz ki. hep susuyoruz hep susturuluyoruz. olsaydý sabýr taþý çatlardý. insanlarý düþündüm. sonra insan olmayý düþündüm bunca ýstýrabý reva görenleri düþündüm kim diye. göremedim kimseyi duyamadým da. çokça bencildiler fazlaca da kaba belli ki birilerinin uþaðýydýlar. uzundu ipleri çok uzun tutan eller belliydi. bakanlar hep kördü. o ise nankör.
Mehmet Demir 01.06.22 Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.