İNCİNDİ

Vuslatta gözüm yok artýk vazgeçtim.
Boþluða bakmaktan gözüm incindi.
Her yaným kan revan olsa yanmazdým,
Haksýzca vurduðun özüm incindi.

Ýçine düþtüðüm hâle bakmadan.
Aleyhte çýðrýþan dile bakmadan.
Dikene bakmadan, güle bakmadan,
Yolunda ayaðým, dizim incindi.

Dönüþtü iþmarým akan sellere.
Aktý gitti sonu gelmez ellere.
Kaç þiir sen diye düþtü dillere,
Heceden heceye yazým incindi.

Aslýnda hep derdim olmasýn diye.
Korktuðum baþýma gelmesin diye.
Gül açtým herkese bilmesin diye,
Koynumda saklý þu sýzým incindi.

Artýk yorgun düþtüm ben bu rüyadan.
Usandým yalandan hatta riyadan.
Farksýzdým bir zaman en sert kayadan,
Yelinle kalmayan tozum incindi.

Gönlümü gönlünle hep süsledim de,
Bir ümitti iþte can besledim de,
Halbuki neleri göðüsledim de,
Bir sana ettiðim nazým incindi.

Can naçar kaldý bak, gün naçar kaldý.
Yarýn naçar kaldý, dün naçar kaldý.
Elinden hüsran bir son naçar kaldý.
Etten yaratýlmýþ yüzüm incindi.

Mesut’um yürürdüm yorulmazdým da,
Eðrilir doðrulur kýrýlmazdým da,
Hayatta bir sana darýlmazdým da,
Manasý kalmayan sözüm incindi.

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: