MEÇHULE...

Kimselere vermezdim o verdiðim primi,
Ama sen tuttun öyle bir yerimden vurdunki.
Bilirdim duracaðým duraðýmý, yerimi.
Geldin öyle çýkýlmaz zor bir sual sordunki.

Nereden vâkýf oldun dökük can mekânýma?
Kimler figüran etti seni o destanýma?
Fatiha istemedim gönül kabristanýma,
Neden taþsýz, tahtasýz bu mezarda durdunki?

Nereye gider sandýn bu muhabbet sonunda?
Meze de ister miydin bu fasýlýn yanýnda?
Demedin mi o da kul, Allah’ý var onun da?
Ýnsafýndan baðýmsýz ne hayaller kurdunki?

Seneler küllerimi yeniden harlamýþken,
Geçen ömrün vaktini durmaya zorlamýþken,
Bir hayalin üstünü biçare sýrlamýþken,
Neden bir avcý gibi ardým sýra yordunki?

Mesut’um bir meçhulsün aslýnda yaptýðýn az.
Adam olurum elbet gün olur biraz biraz.
Bu meçhul hikayenin failine meçhul yaz.
Bir anlýk bir zevk için niye gönül kýrdýnki?

Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın: