UYAN
Zengin olmak mý niyetin; Aç yatarken milyonlar.
Yaþamak mý amacýn; Ölürken çocuklar.
Ne yaþamanýn ne zenginliðinin bir deðeri var.
Unutma yaptýðýn her þeyin bir bir hesabý var.
Bu ne densizliktir; Kendi hataný baþkasýnda ararsýn,
Baþkasýnýn hatasýný kendinde yok sanýrsýn,
Edep, haya nerde diye göðe bakarsýn,
Ýki düþünüp bir konuþmazsan ne iþe yararsýn.
Ecdat aðlar, analar aðlar, çocuklar aðlar,
Haykýrýþlarýma eþlik ediyor daðlar.
Tiz bir ses kulaklarýmý týrmalar,
Söyleyin bana kim o dalkavuklar.
Bu ne sistir kimse görmez önünü,
Küçük çocuðun elinden almýþlar düþünü.
Yeter artýk aç þu gözünü,
Göster þu zalimlere gününü.
Sen kalemi kýlýç kelamý kalkan yap kendine,
Ýnan bir tek budur ilaç senin derdine.
Kurtarýcý beklemeyi býrak artýk illetine,
Yol göster þu aciz düþmüþ milletine.
Þ. Tarýk ZÝNCÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.