Ýstanbul, seni senden olmayanlar bilemez!
Sen ezelde de Türk’tün, hem ahirinde de Türk!
Senden olmayan asla, senin için ölemez;
Sen özünde de Türk’tün, müzahirinde de Türk…
Senden olmayanlarýn, caný çok tatlý belli!
Onlar, ya özürlüdür veyahut ta bedelli!
Yönetimin içinde, hepsi de kelli, felli!
Sen özelde de Türk’tün, zevahirinde de Türk…
Bu vatan dönmelerle, kazanýlmadý bilin!
Sanmayýn ki göklerden, taþ atan ebabilin!
Kim dedi vatanýmý, tam ortasýndan bölün;
Levh-i mahfuzda Türk’tün, mefahirinde de Türk!
Ýpek yolunun en son, duraðýydýn Ýstanbul!
Dön, dolaþ bu dünyada, varsa bir dengini bul!
Hangi gönül görüp te, etmez ki hüsn-ü kabul;
Sen pahaca da Türk’tün, cevahirinle de Türk…
Ne çok oldu Ýstanbul, sana gönül verenler!
Ne canlarý yurdunda, kara yere serenler!
Sonunda Türk’le doldu, evliyalar, erenler;
Sen yazgýnla da Türk’tün, esatirinle de Türk…
Peygamberin övüncü, fetihle Türk’ün oldun!
Türk’ün asil kanýna, can veren zerkin oldun!
Yedi düvel saldýrdý, sen Atatürk’ün oldun;
Evvel-ahirde Türk’tün, necm-i sahirde de Türk…
Karaman-2022/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
SÖZLÜKLER:
Necm-i sahir: seher yýldýzý…
Müzahir: arka çýkan, destekleyen, yardýmcý…
Mefahir: övünç kaynaðý, iftihar vesilesi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.