ÖLÜMSÜZLÜĞE KAYIP RUHLA SULANMIŞ BİR EVLADA DUYULAN ÖZLEMİM...
Ýçime dokunan kelimelerin ardýlýydýn sen bir zaman.
Solan mevsim çiçekleriyle zamansýz ebediyete uðurlandýðýn gün idi tüm hatýralarýndý saklý kalan
Bir zaman olurda delicesine eserken o huzursuzluða mesken ayrýlýk rüzgârlarý
Ve seni uðurlarken üç beþ kiþi katafalktan
Ýçimde eriyip giderken sana dair gözyaþlarým o vakitlice
Savrulurken bilinmez karalara baðlanmýþ yapraklar
Hapsolurken tüm bilmediðim türden hissi kederden duygular
Oysa ne çok þeyler yaþanmýþtý zamanýn eskitemediði solgun yüzlü mazilerle bezenmiþ hatýralar
Öyle ki daha ben küçükken elimden tutup kurtarmýþtýn amansýzca kayýp giden bir otomobilin eþiðinden
Ne çok þeyler yaþanmýþlýklarla sulanmýþtý hüznü hayalim
Elimden topraða kayýp giden umarsýz bir yýldýz gibiydin ki sen
Her topraðýna bakýþýmda hatýrlarým senli, sensiz anýlarý
Bilirim bir aný bile kalmamýþtý sevginle ýslanmýþ göz bebeklerin keþmekeþindeki hatýralarý
Þimdi binlerce zamanýn ötesindeki gizeminde yaþlanmýþ gözlerin kanayan her zerresinde
Solan her çiçeðinden dökülen hüznü gölgelerinde
Ýçlerde derin esintili hüzünle kaplayan duygularla süpürülmüþ hayat serüveninin en dip hisleriyle
Belki de kaybettiðim en yüce deðerim ki sendin!
Sen ki ölmenin farkýna bile varýlmadan silinip giden yaðmur tanesi
Bense ardýna deðin kavuþamadan suskunca uçurumun kýyýsýnda sana kavuþmayý bekleyen bir fani.
Bir an olurda öylece geçerken ki içlerdeki arsýz zaman
Bir gün yaþlanmýþ bedenimle, yalnýz bir hastane odasýndan beklerken seni
Her yaným suskunluða teslim ölümüne sessizliðimin derin hissi
Ruhumdan her kopan bir damla yaþta senidir anýmsatan
Kayýp giden bir ruhdur ölümüne tutsak kalan.
Açar solar bin bir renk çiçekte birleþirken ellerimiz
Sonumuz ölümsüzdür baþlangýcýmýzdý fani…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.