Storkwinkel sokağı ve aylak

iþte þu bahar
ki ellerini yýkayarak çýkýyorsun insanlardan
kabasaba sabahlardan...

esirgeyerek saçlarýný gözlerine siyahi tutkallar çalýyorsun
veda havalarýný koklamak yakýþmaz sana
incinerek avlularý yoklamak aðrýna bir aðrý daha
daha da kuþanarak sorularý

kuþ sergilerinden akþamüstülere takýlýyorsun yaþamak için
dokundukça yüzüne ellerim, okumayý öðreniyorum

iþte bahar çýkýyorsun pencerenden pencere içlerine
karartýlmýþ sayfalardan sýkýlarak
ki veda edememek öyle birþey biliyorsun

hep bir umut beslerdim uyumak için
uyumak için serinliðini nergislerin...

iþte þu bahar...
storkwinkel sokaðýnda susmayý saklýyorsun bir aylaktan
yaslandýðýn göðüslerden ve esmerleþmiþ dudaklardan..
Sosyal Medyada Paylaşın: