Sorular denizinde boðulmadan
atlýyorum endiþenin kýyýlarýndan
gözümü kýrpmadan
çember olup içine çekse de girdaplar
bir balýðýn karnýnda üþüyor akþam
gün suya batarken þive daðýtýyor ýþýklar.
Koalisyon yapýyor inatla þarkýlar
aðlýyorum yaðmurlarý ýslatana kadar
müsaade deyip bir sigara yakýyorum
kafiye kaygýsý taþýmayan
yaþama yaslanarak.
Damla damla düþüyorum
yarýnýn kirpiklerinden
dört ucundan çekiþtiriyorum an’ý
beþik gibi sallansa da dünyam
düþ’ün bitiþiðinde odam.
Temize çekemiyorum bir tek ayrýlýðý...
Soruyorum kendime
ölümden daha hayati ne olabilir ki diye
Ýçimde gümbürtüye gidiyor
masum binlerce basamak.
Sesindeki ýþýðý öpüyorum
çað yangýnlarýnýn
kaçamak gözlerle bakýyorum
elimdeki fotoðrafa
uçurumlarýn derin oyuklarýnda
boyun büken bir çiçeðe yeniliyor yüreðim
bir çarpý iþareti koymak istesem de
çelik kývýlcýmlarý yakýyor içimi.
Bekleyiþlerde büyürken sevgim
çevriliyorum bir mevsimden daha geri
acýlarýn musalla taþýnda açýk kalýyor ayaklarým
baþýmý döndürüyor bir namazlýk saltanatým
sonsuz yolculuða uðurlanmadan önce
bir avuç toprak alýp
atamýyorum üzerime...
Okumayý yeniden sökecek
þafak biliyorum.
sabah ezanýnda hece hece
baþka ellerde
ucuz romanlar yazýlacak
nar sözcüðü geçen cümlelerde.
Neden...
Neden, açar durur
yazdan kalma hüzünlü bir çiçek içimde.
üzerimi örten çalýlýklarda
neden kýpýrdanýr durur ayný þiir
rüþvet bulmuþcasýna gülümser kalemim
neden kimsesiz bir kýyýda kabarýr gel-git’lerim
neden sayfalarca üþürüm kýrýk dökük anýya
soluk bir hüzün neden sýzar
mezar karanlýðýnda penceremden
neden koynumda yatar gölgesi küstüm otunun.
Yanýta susamýþ suskun yollar çekilirken gözlerimden
Yorulurum tebessümü yüzüme çizmekten
Bekleme salonu yok mutluluðun...
Harmanlasam yüreðimi yeniden paylaþýrken
yinelenen þarkýda bir tek seni sevdim ben derken..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.