Sevdayı inkara düştüm

Düþüp gönlümün peþine dolandým aþk vadisinde
Kara bahtýn cilvesiyle vefâsýz bir yâr’a düþtüm.

Huzur limaný diyerek sundum sinemi cömertçe
Yâr dilinden yüreðimde bin bir çeþit yara, düþtüm.

Sevdâ sarhoþu gönlümün koþtum peþinden çâresiz
Gönlü baþkasýna meftûn yâr yüzlü aðyâr’a düþtüm.

Acý çeker her nefeste, aþk vurgunu yiyen kalbim
Ecelim telinde diye varýp zülf-i yâr’a düþtüm.

Hâzanýmý kýþkýrtarak özendirip nevbahâr’a
Gönlümü dil-hûn eyleyen cilveli dil-dâr’a düþtüm

Sarp’a saran bu seferde sýðýnaðým; sabr-ý cemil
Bîçâreyim; aþk ufkunda ümit bitti, dar’a düþtüm.

Sevmekten suçlu bulundum yâr gönlünün kararýnda
Sürgün yedim hasretlere, hüküm giyip dâr’a düþtüm.

Bâd-ý saba’dýr diyerek kokladým yâr nefesini
Ilgýt ýlgýt eridiðim kor ateþe, hâr’a düþtüm.

Yâr sînesin sarmak için açýverdim kollarýmý
Bin nâz ile kaçýp gitti hüsranýmý sara düþtüm.

Sancý çektim gece gündüz sevdâm hayat bulsun diye
Gül bahçesi düþler iken onulmaz bir nâr’a düþtüm.

Tek sermayem sevgim idi, örselendi yâr elinde
Geçmez akçe pula döndü, bitmez âh-u zâr’a düþtüm.

Þeyda bülbüller misali figân ettim yar baðýnda
Dut yedirip lâl eyleyen baðbân-ý gülzâr’a düþtüm.

Kem talihim yüz vermedi þu sevda çölünde bana
Vahâ yüzlü seraplarda cefâkâr þah mar’a düþtüm.

Sevdâ ile kanatlanmak okþamýþtý yüreðimi
Gizemine akýl ermez bir çetin esrâra düþtüm.

Yaz yaðmuru bekliyordum sýrýlsýklam olmak için
Duygularýmý donduran amansýz bir kar’a düþtüm.

Gül yüzlü rüya sanýrdým yar uykusunda kendimi
Bilmezdim ki gecesini örseleyen “kara düþ” tüm.

Kapýsýný çaldýðýmda kýpýr kýpýr gönlüm vardý
Talan etti coþkularý derin bir efkâra düþtüm.

Aþkýn yüzünü aðartan gönül olmaktý dileðim
Tek yürekle kalakaldým, aþk’a “yüzüm kara” düþtüm.

Yusuf cevr etme kendine deyip sabrý kuþansam da
Bir hal bilmez’in yüzünden sevdâyý inkar’a düþtüm.

Yusuf Akyüz

Sosyal Medyada Paylaşın: