Karanlığına Sığınan Kaçağa Notlar

güzel kardeþim, caným kardeþim, aziz kardeþim
uzat ellerini!

erken vedalara alýþýksýn, bilirim eðildiðini kaþlarýnýn
sen bir daðsýn, sen bükülmeyecek çelikten külçe
ebabiller senin kanatlarýndan havalanýr,
üveyiklerin sýðýndýðý limandýr avuçlarýn
akþam olduðunda acýsý düþer kirpiklerine
suretlerin kaybolduðu büyük yangýnlarýn

binalara düþen senin gölgendir, göðü kaplayan bulutlar sen
zemherilere dayansýn diye çiçekleri ülkemin
göðsündeki ateþi buzullara basan sen

güzel kardeþim, caným kardeþim, aziz kardeþim
uzat ellerini!

susmak eski çaðlardan kalma bir alýþkanlýk deðildir elbet
jilet kesiði bakýþlarýn sözlerindir senin
kamburluðun ansiklopedilerden yadigar
parmaklarýný kesen ve ardýndan saçlarýný kazýyan
sessizliði duvarlara ilmek ilmek iþleyen sen

ýrmaklar denizlere dökülür,
her sabah, her sabah adýmlayarak þehrin ormanlarýný
nereye dökülürsün!

sakýn!
akþamüstüne varýr, geceyi barýndýrýr, annemin duasý vardýr
kýzýmýn gözlerinin içidir, insana gülümser, anneye gülümser,
sazlýklarda ciðerlerimdeki yangýnlar vardýr
Allah’a gülümser sarýnýrken gökyüzünü üzerine
sakýn!
koymayasýn baþkasýnýn ellerini, ellerimin yerine
arasýnda kestiðim parmaklarýmýn izi vardýr

rüzgarý göðsüme aldýðýmdan beri
karlý þehirlerin sokaklarýndan kaydýmý düþtüm
maðlup olmanýn verdiði hazlarda konakladým
kelimelerimi ayrýk sözlüklerden seçerek
kanýtlandý çocuklarýn elindeki oyuncaklara rüþtüm
iþte ! böyle sabahlarý bileklerimdeki kanýn sarhoþluðuyla karþýladým

biliyordum, þakaðýmdaki aydýnlýktan kaçabilirdim
kanamayan yaralardan evirdim çocukluðumu
hiç söylenememiþ þarkýlarý söyleyebilirdim
hiç söylenememiþ acýlarý
anlamazdý kuþlar baharlarda yokluðumu
silinmiþ kitabelerde kendi hiçliðime karýþabilirdim

akþamüstü deyince serilerek balkon iplerine
kirlenerek biraz daha kirletilerek zihinlerde
baðlandý tutsaklýðým ve hoyratlýðým birbirine

güzel kardeþim, caným kardeþim, aziz kardeþim
uzat ellerini
Sosyal Medyada Paylaşın: