Küflü dillerin alfabesi

bir duvara yansýyan alevin
titreyen gölgesinden yarattým seni
sen denize en yakýn mesafede
denize en uzak ahlat aðacý
aþka en yakýn aþka en uzak
aldanmalarýn kadýnýsýn
dilim sana sevdayý anlatamaz

tarumar olmuþ bir ömre bakarken
musalladan bir adým ötede
ölüye açýlan dua elleri gibi huzursuz
korkunç ve titreyen dudaklarýndan çýkan
son bir veda ile kapattýn perdeyi
artýk huzurla uyuyabilirim
göðüs kafesinde hasta bir kuþ gibi

zamanýmýz olmayabilir yahut çok kýsa
anlamsýz gelebilir yazdýklarým
bazen okumak da anlamak deðildir hani
yaþamaktan öte bir þeyler olmalý
nefes almaktan ötede sarýlmanýn güzelliði
misal nasýl çýkar aklýndan insanýn
pamuk þekerlerinin kokusu

oysa sen annenin ellerinden öperken
hafýzana kazýdýðýn nane ruhuyla karýþtýrdýn beni
baþ aðrýsýna bezedin gönlünü hep uyumadan
uðraþtýn durdun kendinle geceler boyu
birinin sana öðretmesi lazýmdý aþkýn gramerini
unutma inkýlap þartýdýr her þeyden önce
küflü dillerin alfabesi silinir unut beni






Sosyal Medyada Paylaşın: