Keşiş dağından esen rüzgarlara
benim öz yurdumda gecenin sabaha eriþtiði
en güzel yerdedir huzur bu yüzden beklemeyi severim
söz ise anasýz bebeler gibidir mahzun garip sýracalý
þimdi nasýl da karabulutlarýn gideceði yerler belirsiz ise
benimde yüreðim öylece rüzgarlara teslim duruyor
gideceðim lakin bir ses kulaklarýmda ’’ zamanýný bekle ’’ diyor
bu manada beklemek amansýz bir hastalýk gibidir
saçlarýna her dokunuþumda bir yetim gibi aðlarsýn
anlarsýn bütün çilelerimi ve biz seninle ne zaman yürüsek
mütemadiyen bir þehir ayaklarýna dolanýr karýncalarýn
çekirdek kabuklarýndan kuleler düþer üstümüze aþký düþününce
saklanýlacak yerler keþfettik sürekli gizli imtihanlar kapýsýnda
yarým kalmýþ onlarca þiiri silip attýðýmýz sokaklarda
sana dokunmadan geçen her günüme yazýklar olsun
ya çýldýrasýya kovaladýðým çýngýraklý atlarý bahtýmýn
geri dönecekleri günü bekliyorlarsa kapý aralýklarýnda ki bu mümkündür
sonrasýnda cennetten kovulmaya deðecek kadar sevilmek de olasý
ömrümün bu þen þakrak günlerinde kifayetsiz bir adam kesilmiþ bir yol
mütemadiyen dönüp dönüp ardýna bakan bir yolcu gibiyim hasýlý
eminim denizin göðsünde uyuyan yakamozlarýn gülüþünden
pýrýl pýrýl bir dünyaya uyanacaðýz seninle yeniden yeniden yeniden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.