Ýplik gibi eðirip dururken yaþamý
dalým kýrýlsa da bahçemin sahibine sýðýnýyorum
ufacýk þeylerle mutlu olup
bir ömür biriktirdiðim çiçekleri suluyorum
bazen çýkýlmaz denilen tepeleri
yalýnayak çýkýyorum
dikenler batýyor ayaðýma
bazen bir taþ
bazen de bir oyuga denk gelsem de
tanýyamýyorum dünyayý acý çekmeden
ne zaman tökezlesem ’’ hadi kalk ’’ diyor
kendime yaslanarak dimdik yürüyorum
bedel isteyen eylemlere el sallýyorum..
Yaþlýlardan akýllarýný
çocuklardan kalplerini alýyorum
Ve geciken her hadisenin güzelliðine
uzun doðum sancýlarýndan sonra varýyorum
sayýsýz hevese sayýsýz nefes harcasam da
kapýlar kapanýrken araya elimi koysam da
haddini aþan duygularýn
zýttýna dönüþüne engel olamýyorum
þeytanýn düðme ilikleyeceði insanlara
’’Eyv’ALLAH’’ derken baþýmý eðmiyorum
mührü olmayan bir hüznü anlatsa da gözlerim
içimde yanan ýþýkla aydýnlanýyor yüzüm
þiir gibi sevdikçe yazýlmamýþ þeyleri biriktirip
saklanmak istiyorum
çocukluða, anneye, yâre
duâ’ya
ve böyle bir geceye..
Nefes nefese koþmayý çoktan unuttum
ne çok sarýlmalar var yutkunduðum
bomboþ bir varlýk
dopdolu bir yokluk hayat
ama baharlar yine gelecek
yine yenileceðim belki
yenilmeyi de bazen sever insan
sol göðsünün altýndaysa dünyan
yorulacaksýn hep alýþmadýðýn yerden
gözden uzak olup gönülde mekan sahibiysen..
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.