NERDESİN

Yüzümü aynada býraktým,
Galgota’da çarmýha gerilirken bir peygamber.
Çocuklarýn gülüþlerini çalýyorum þimdi,
Yalansýz bakýþlarýný, hayallerini
Ve nedensiz mutlu oluþlarýný…
Kimliðimi kaybettim uzak düþünce senden,
Zamana yenildim.
Belki bir gün,
Belki bir hafta,
Belki de bin yýl…

Üç kýtada üç parçaya ayrýldým.
Kýlýç salladým düþlerimde.
Gövdemi býraktým
Savaþ meydanlarýnda;
Kalbimi, ruhumu, benliðimi…
Unuttum ölülerin nasýl baktýðýný,
Baþaklarýn nasýl boy verdiðini,
Gardenyalarýn, mor salkýmlarýn,
Akþam sefalarýnýn nasýl koktuðunu
Ya da bir kadýnýn…
Ekmeðin, þarabýn tadýný unuttum.
Hükümsüz yaþýyorum.

Anlatamýyor beni,
Pütürlü duvarlara yazýlan korsan sözler.
Anlatamýyor senfoniler,
Soneler, terza-rimalar…
Ben anlatamýyorum seni,
Seni içime nasýl sýðdýramadýðýmý;
Çöller kadar yakýn,
Ýstanbul kadar bana uzak oluþunu.

Hep gizledim duygularýmý,
Annemden, babamdan, senden
Hatta kitapçýnýn kedisinden bile…
Bazen gizli bir günah gibi,
Bazen ince bir sýzý gibi,
Bazen de derin bir ah gibi
Ýçimde büyüttüm seni, yaþadým
Harf harf, hece hece, santim santim…

Gece uyumadan önce okuduðum kitaptýn,
Nuh’un gemisinde kalan diðer yarým,
Ganj Nehri’ne dökülen külüm, ütopyam,
Sevdaya hasretim, aþka susuzluðum,
Derdim, ýstýrabým, adýný koyamadýðým…

Nerdesin?
Sosyal Medyada Paylaşın: