m-
Devran sürer
Yaratýlmýþ bütün mahlûkat, “OL, YAÞA ve ÖL” yasasýna tabidir. Mahlûkatlardan birisi ve en önemlisi, hiç þüphesiz ki insandýr. Her þey, onun için yaratýlmýþ ve her þey ona bahþedilmiþtir. Fakat çoðunlukla o, kendisine bahþedilen hiçbir þeyin farkýna varmadan, bir sümbül, bir “OT” misali; doðar, yer-içer, zevk-i sefa peþinde koþarak yaþar.. ve bir gün ölür...
Bir büyük devran, böyle sürer gider de; ne kendisinin, ne de sürdüðü devranýnýn farkýna varamaz.
Kýsaca:
Ne kendi, matlûba erer; ne de, kendisine sunulan gonca Gül’leri derer!..
Hep, gaflet içinde yaþar ve bir gün, zelil bir þekilde de, hayatý sona erer…
Halbuki, onun için yaratýlmýþtý; nice felekler, bunca nimetler ve melekeler…
Bu gafiller, bir uyanýp da yeri, göðü ve halife yaratýlmýþ insaný bir inceleseler…
---ÝLÂHÝ---
DEVRAN SÜRER
ÞÝÝR NO: 154 * 05-01-2009
Devraný baþlatýr, tek bir emir “OL!”,
Sýrlarýn sýrrý, bu. Sen, bu sýrrý bul...
ZIT’lardaki, esrarengiz ey varlýk!
Sýrlarýn baþý þudur, olmaktýr.. “KUL...”
Ruh’la baþlar.. yaratýlýþ, aslýnda,
Verilmiþti sözler, GALU-BELLÂ’da;
Öyle bir ahit ki, RABB HUZURU’nda!
En þerefli lûtfa, kavuþmuþtu.. “KUL...”
Açýlýr bir kapý, ana rahminden,
Gelir Dünya’ya, varolduðu yerden;
Yaratýlýþ, Rahmet-i Tecelli’den,
Küfür ile þükür, arasýnda.. “KUL...”
Hiç ölmezmiþ gibi, sever Dünya’yý,
Rüyasýnda bile, kurar HÜLYA’yý!..
Kendisine bile yapar, riya’yý,
Ne kadar boþ þeyle uðraþýr.. þu, “KUL...”
Peþini býrakmaz, musibet.. keder,
Malayani eder, vaktini heder;
Ömrünce hep, solan gülleri derer,
Kör’dür. SOLMAZ GÜL’ü(!) göremez.. þu, “KUL...”
18-11-2006 * SAAT: 20:15 * Konak/ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.