Yaðmur, saatleri saçýp savururken
Limanda felsefe taþýný arar simyacýlar
Maskeler, derin acýlarý hiçliðe dönüþtürür
Bir kadýn omzunu silkerler toz içinde
O ilk gecenin ininde kýrýlmaz sisler
Küflenen kapýda bir adet anahtar
Ta uzaklarda gece, saygýnlýðýnda ölürken
Sessizliðin kulaklarý yavaþça boy verir
Unutmuþ, unutulmuþ þu ahmak gül?
Avucundan düþen yaðmur deðil, gamzeleri
Kapýnýn anahtarýnda kýrmýzý kan lekesi
Ve artýk hiç görülmeyecek gölgesi sularda
Ruhunu silkeler kül içinde bir kadýn....
Ümmühan YILDIZ