bir çocuða baktýðýnda ne düþünür Atatürk anlarým gözlerindeki çocuk gülümseyiþten gider eski günlere, ta gerilere, çocukluðuna dayýsýnýn tarlasýndaki kargalarý kovduðu günlere gözlerinde mýsýr taneleri dolaþýr gök yüzü aðarýr uzaklarda kaný daha hýzlý akar damarlarýnda
özlemini düþünürüm yemyeþil aðaçlara çocukluðu hâlâ sallanýr mavi bakýþlarý mavi bulutlarda hasta yataðýnda bile dalar hülyalara orada duyumsar kendini her gözünü açtýðýnda
elleriyle sýký sýký sarýldýðý salýncakta galip geldiðini düþünür çocuk düþlerin o büyük güçlerin elinden alamadýðý baðýmsýzlýk kayýtsýz þartsýz egemenliðin millette olduðu düþüncesi
çocuklara armaðan eder bu yüzden büyük yirmi üç Nisan’ý ellerine yakýþan bayraklarla yýldýz yýldýz, çiçek çiçek tertemiz nede yakýþýrlar bayrama bayram yüzlü Atatürk çocuklarý!
23. 04. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.