Eskimiş Maziler Diyarından Kalma Aşkın Varoluş Savaşı
Daðlarýn ardýndadýr saklý kalmýþ bulutlarýna dair eskimiþ gözyaþlarým
Ýçimde belirtisiz fýrtýnalardýr kopuyor sahipsiz tekil kara baðlý ormanlarýmýn
Üzerine damla damla yansýyor eskimiþ kara lekeli aðaç gölgelerine.
O vakit zihnimde zorba düþlerdir çarpýþýyor
Vadilerin kuytulu yollarýný kesiyor
Mazilerin yokluk çeken düþlerle sulanmýþ hatýralarý.
Dile geliyor maziler bir an.
Susunca amansýz bir çýðlýk atma hissi doðuyor
Durduramýyorum kendimi saatin kaçý dahi gösterdiðini bilmeden
Düþler þehrinin balçýklý sokaklarýnda alýyorum soluðu
Sokak lambalarým birden yanýyor
Kaldýrýmlarým eskimiþ mazilerime doðru taþ taþý kesiliyor
Duruyorum o vakit nefesimin kesildiðini bilemeden
Ýçimden hüzünlü sözcüklerdir delip gidiyor
Kayýp gidiyorlar amansýzca yaðan yaðmurlarýnýn ardýndan mazgallarýnda
Þoka giriyor gibi oluyorum mazilerin sisli karanlýðýnýn ortalýðý kuþattýðýnda
Sebepli sebepsizce aðlamak hissine kapýlýyorum
Yýlgýn suskunluða bezeli sözcükler dökülüyor dudaklarýmdan
Her an mazilere yakalanacaðýmý arsýz kalp atýþlarýmdan hissediyorum
Birden eskimiþ yaþanmamýþ aþklarým dile geliyor
Hesap soruyor bir bir terk edilenler
Ruhumu bedenimden çekip çýkartýrcasýna ýstýraptýr çekiyorum
Aþklarý dile geliyor terk ettiklerimin
Gölgeleri ruhumdan hesaptýr soruyor
Kaçamak rüyanýn sonunda umulmaz bir umuttur beliriyor saðanak yaðmurlarýn ardýndan
Sis bulutlarý kayýp gidiyor
Aþka susamýþ renk renk gökkuþaðýdýr yansýyor ruhumun derinliklerine
Suskun kalmýþ dudaklarýmdan aþkýn naðmeleri dökülüyor
Aþkýn þehrine yeniden hayatlardýr doðuyor
Taþlaþan kaldýrýmlar dile geliyor,
Karanlýða teslim sokak lambalarý ebedi huzura kavuþuyor
Aþkýn sonsuz sokaklarýnda terk-i diyar hatýralar ormanýnda
Mazili düþler bir bir gerçeðe dönüþüyor
Aþkýn amansýz savaþý tüm ölümlü insanlarýn kalplerinde doðuyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.