susmasaydým
konuþmayacaktým…
kirlendik
dün artýðý yaþamlarýn avlusunda
anlarý ve yüzleri, yüz çiziklerimize gömerek…
aðla egom
burasý melankolik kýrýmlar mâbedi
düþür anakronik cemrelerini, sunaklarýmýn duvarlarýna
þimdi zaman
köhne sebepler gürültüsü
vahþi taylar yelelerinde rüzgâr taþýyor engebe daðlarýma
yontuk toynak izleri býrakarak yüreðimin kovuklarýna
bildik o en ensiz, lal aksanýný sapan yap / kalbin þakaðýna
düþür göðü aklýma
yýldýz dolsun içim…
devinip git
afili bensizliðine
yekpare adýmlarýn topuðunda erisin
göç beni senden…
aklýmýn soyut kavramlarý
tavýrlar manifestosu
aðrýlarým sancýyor, ruhumun korteks kesiklerinde
kerpiç dudaklarýmda hazýmsýz sözler kalabalýðý
uzaðýn karýþýk renkli çizgileri avuç içimden hasret içiyor
þah damarýmdaki yakýnlýk
kalbimi yokluyor secde boylarýnda
yitik kelimelerimi umursuyor
ve yazgýmdan çýkarýyor sabýkalý günahlarý
tek celsede baðýþlanýyorum…
-imkansýzlýk, yenilginin ilk ve son coðrafyasýdýr, ortasýndan nehirler geçen
ey! ben yaným
ey! ay çýkmazý
kýsýtlý sevmeler döngüsü
kayboluþun parmak izlerinden tetiðe düþen
bir kurþun
bir kuþun bedeninde intihar eder
ve aklýmda suretin ölür
senden bir tek sensizlik kýrýklarý
duvarlarýn çatlak ve tanrýsal
hep kendi gözlerinde uyanýr eski bir cumba
kendi aynanda devasa bir ben
-için içimden özensiz
sütresi düþük
bir mevsim yalnýzlýðýnda
Eylül’ün iç çekiþmeli yaralarý ve göç
ölü biriktirici þair, paslý kalemiyle ruhunu diker
koyu renkli i mgeler seçerek baþkalarýnýn hayatýndan
paçalarý ýslak bir yaðmur damlasý
ýþýðýn küllerinden toka
lifleri kopmuþ karanlýðýmýn siyah saçlarýna
payýma düþ ve baðýþlanma
ey kördüðüm günah gravürleri
-ben kendime aitim, senin otlaklarýnda baþka baharlar çiçeðe dursun
ey sevici
duy, sana baðýrmasam da
yak, yýk
yeniden inþa et
bir kuyudan çýkarýr gibi
kanlý gömleðime kavuþturur gibi
öp beni omurgasýz ego kýrýmlarýmdan
iyileþsin çocuk kalbim…
öp ki!
aynamýn taraçasýnda
çocukluðumun saçlarýný yeniden tarasýn baba/annem...