KAYIP AŞKIN BİTMEYEN SIZISI
Gün doðarken silinen gölgesiydi sevdiceðimin
Taþ karasý gönül yaramdadýr sonsuzluðuna kaybediliþlerimin
Bilirim zamanýn eskitemediði yüreðin dermansýz sancýsýný
Hissederim artýk bilinmez karanlýk gölgeliklerden kayýplýðýmý.
Sararan göz mavisi yeþil çiçeklerim
Oysa onlar ki yüreðimin derinliklerindeki anlayan terk ediþliðimin
Açýlýrken þehrin umman misali sokaklarý
Bilirim elbet bu sokaklar son kayboluþlaraymýþ meðer.
Gün doðarken dal dal þehrimin umman misali sokaklarýna
Benimkisi kaçamak bir sevda deðil ki bilmezler midir taþtan oymalý kaldýrýmlar
Silinen esrarengiz gölgeler güneþin hiddetinden giderek
Kaç sevdadýr bu dünyadan gölgeler gibi silinip gittiler
Þefkatinden yoksundur ruhum ki bilesin
Uçuþan mis kokulu çiçeklerin polenleri
Ruhumdaki yalnýzlýðýmýn belki budur tek çaresi.
Kayýp giden ruhunun bana çektirdiði aczin feryadýma sesleniþidir hissederim ki dermaný, ilacý.
Gün olur ki gök kýzarýr gölgelerin üzüntüsünden
Kayýp giden her sevgilinin ardýndan tek bir umuttur yükselen.
O vakit yeni sevdalardýr kurban edile durur ýþýðýnýn korkusundan
Ne tarifsiz bir acýdýr ki göçen bir daha geri gelmez þehrin kuytu sokaklarýndan.
Gök kubbedir aðlar içten içe
Koskoca güneþ bile kaçamak aþk arar kayýp gitmenin peþinden
Büyürken yeni yeni sevdanýn gölgeleri
Yeniden yeþerirken aþkýn hoþ tohum taneleri
Ýçleri ýsýtýrsa geceleri ay dedenin eþsiz sureti
Büyürken yeniden sevdalarýn asil ruhu, gölgesi.
Gün batarken çaresizce kaçýp giderse
O zaman þehrin sokaklarýnýn kaybolan gölgeleri yeniden dirilse
Konuþsalar bizlerle hasretimizi içten içe dindirseler,
Kayýp âþýklarýn gölgeleri bizlerin yüreðinden hiç silinmeseler.
Gece kayýp giderken yýldýzlarýn ahýdýr baþlayan,
Göz açýp kapayýncaya kadar geçip giderken zaman
Yeni yeni sevdalar artýk yorgunsa bu aþktan
Artýk zaman kalmadý yaralarýn dermanýdýr olmaz bu sokaktan.
Gün yeniden aydýnlanýr iken ruhum parça parça
Bir gün gelecek bilirim o vakit silinecektir elbet gölgem o sokakta
Kaldýrýmlar ýstýraplý, esen rüzgârlarsa yorgun, hiddetli
Ardýmdan silinecek sevdalý gölgelerdir vardýr bilirim ki.
Son bir nefestir kalmýþsa gün aðarýrken
Bir tabuttur taþýnýr bilinmez ellerin üzerinden
Ýçinde cansýz bir sevda,
Ruhunun sonsuzluðunda bitmeyecek acýsýyla
Topraðýn baðrýna gömülecektir bu gölgenin sevdasý yolunda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.