________________Türk dilinin baþkentinden...
Derler; Karaman’ýn alt baþý kuyu,
O çok eskidenmiþ, þimdi hepsi boþ!
Tüm o kuyularýn, kurudu suyu;
Kaldý tüm gözlerde, birkaç damla yaþ…
Etrafta obruklar oluþtu birden!
Su çekildi, toprak doluþtu birden!
Koyunlar, kuzular ölüþtü birden!
Çobanlar bastýrdý, sinesine taþ…
Derler; Karaman’ýn var bir koyunu!
Dile düþmüþ; “sonra çýkar oyunu!”
Temsil eder Türk’ün Afþar boyunu!
Hepsi Oðuz boyu, hepsi bir soydaþ…
Karaman kalesi, merkeze yakýn;
Selçukludan kalma, þu iþe bakýn!
Her yýl turist alýr, hem akýn, akýn!
Köylüsü, kentlisi, eþ, dost, arkadaþ…
Çevresi hep antik mezarla dolu!
Birçoðuna varmaz, araba yolu!
Defineci sarmýþ tüm saðý solu!
Öyle çoðaldý ki, daðlarda Nebbaþ…
Karamanoðlu’nun adý Mehmet’miþ!
Arapça ve Farsça önünde setmiþ!
Türkçeyi ana dil, diye emretmiþ!
Karaman Türkçeye resmen olmuþ baþ…
…
Kimler konup geçmiþ Afþar elinden?
Mevlana velinin, mana selinden!
Derviþ Yunus’un o tatlý dilinden;
Hepsi hoþ görüyle, olmuþlar paydaþ…
Karaman-2022/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Nebbaþ: mezar soyucusu…
RESÝM: Karaman Ak/tekke (Mader-i Mevlana) Camii...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.