_________________ 14. Mart Týp bayramýna…
Ýlk kez hastaneleri, bu kadar güzel buldum!
Mavi beyaz melekler, göklerde uçuyordu!
Ýlgi zarafetinden, öyle çok mutlu oldum;
Sevgi yüklü doktorlar, gülerek geçiyordu…
Hastanede tüm renkler, sanki sefere çýkmýþ…
Hepi topu bir virüs, birçok saðlamý yýkmýþ!
Halk kendi yuvasýnda, hapsedilmekten býkmýþ!
Dünyayý görmek için, perdeyi açýyordu…
Demeyeceðim asla, o virüsün adýný!
Görmedi memleketim, bundan da berbadýný!
Zehretti tüm dünyaya, bu hayatýn tadýný!
Ýnsanlar birbirinden, nasýl da kaçýyordu…
Doktor, hemþir, hemþire sedyelerde elleri!
Serum baðlar hastaya, hastane güzelleri
Telaþtan kývrým, kývrým o incecik belleri!
Tüm ekipler pürdikkat, mutluluk saçýyordu…
Senelerdir görmedik, biz böyle bir salgýný!
Zannetmeyin hastalar olmuþ soðuk algýný…
Saðlýkçýlar çok ciddi, hepsi meslek olgunu;
Tababet ustalarý, her gün ant içiyordu…
Þairler sevdiðine, yazarmýþ hep þiiri…
Sevilmez mi ön safta, kurtaran tüm þehiri?
Dinleyin yine de siz, yaþlý müteþairi;
Olmasalardý imam, hep kefen biçiyordu…
**Antalya-2020/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.