KELİMELERİN ARDINDAKİ BÜYÜYEN MANALARINDAKİ KAYIP ESRARLI KADININA

Ýlk unutulmaz aþkýnýn fýrtýnalarý zamanlarýnda gibiydim o vakit.
Ruhunun akmaz pýnarlarýndan benliðime doðru damla damla yansýyan sözcükleriydi içten içe baðlayaný.
Kurumuþ gözbebeklerimin ardýndaki karanlýk dünyalarýmý aydýnlataný.
Biliyordum sanki o vakit gökyüzünden daha aðýr gibi gelirdi masumane sözcükleri.
Biliyordum bendim asýl o sureti olmayan sözcüklere kanacak kadar saf aþkýndan sarhoþtan da beter olaný.

Bilemezsiniz o masum asil bakýþlý kadýndý karanlýk þehrimde ayakta tutaný.
Belki de bilmezsiniz aþkýnýn kör kurþununun ne kadar da acýttýðýný.

Ne çok çekmiþse bu bedenim,
Aþkýnýn karanlýðý içinde masum çocuklar gibi her gece aðlayýþlarým
Ufacýk sesini iþitse korkudan titrerdi kayýp bakýþlarým.

Karanlýklarýn gölgesinde amansýzca kayýp giderdi ýþýltýlý gözlerinden yansýyan yüzündeki asi perdesi.
Yetiþemezdi bedenim çekip çýkartamazdý karanlýðýnýn esaretinden yürekli ellerimi.
Ýçimden geçenleri anlatmaya yetemezdi elbet o ufacýk küçücük gözlerim.
O vakitler geceleri eski gramofonun eþliðinde en sevdiði þarkýsýydý dinlediðim
Arada gramofon dile geliverir yüzü yansýyýverirdi içime,
Ona yetiþemeden de kaybolup giderdi bilinmezliklerin ötesine.
Kaçamak sorularýnýn girdabýydý asýl ruha iþkence eder olaný.

Ne zaman güneþ batsa evimin köþesinden onun gölgesi belirir, gizliden gizliye onu izlerken
Aniden de kayýp giderdi sokaðýn kâbus dolu cehennemine.
Kaldýrýmlar sesini nefesini içlerine çeker,
Gönüllerinde yeþil yeþil çiçekler yeþeriverirdi onun için.
Yýlgýn þehrin kör olmuþ gölgeli insanlarýydý asýl onu çekeni.
Benden bir baþkasýnaydý bilirim yüreði ona aitti.

Susuyordu ruhumun derinliklerindeki fýrtýnalar,
Istýrap çekiyordu yeniden açmaya çalýþan güller, manolyalar.
Kendi içimde kaybolduðum bir vakit ilkbaharýn aydýnlýk sakinleri evime bir mektuptur tutuþturdular.
Okurken kanarken gök bebeklerimin kifayeti yetersiz,
Yaralý kalbin derinliklerindeki fani bedenin çektikleri yersiz.
Kelimelerin büyülü rüyalarýnda tek bendim tek yalnýz.
Son sözleriydi okuyamadan yýrtýp attýðým.
Ruhun derinliklerindeki yansýyan mýsralarýndaki aþkýnýn diyarýnda yapayalnýz terk edilmiþ bir mektuptum…

Sosyal Medyada Paylaşın: