SUBAY ORDU EVİNDE DÜĞÜN

*Yaðmurlu bir gün ve gök kubbe, olacaklarý önceden biliyormuþ gibi, damla-damla gözyaþý döküyor...
*Genç bir subay hayat arkadaþýný bulmuþ mutlu, çünkü orduevinde onunla düðün ediyor...
*Orduevinin duvarlarý çalýnan yüksek sesli müzikten ve çalýp oynayanlardan sanki tempo tutmuþ gibi, þakýr þakýr
titriyor...
*Orduevinin kapýsýndaki Mehmetçiðin derdi baþka, nöbet tutuyor ve teskereye gün sayýyor...
*Mehmetçik Mehmet, bir taraftan yavuklusunu hatýrlamýþ, hayalinde ona þanlý-þerefli bir düðün yapýyor;
Bir taraftan da, kapýnýn önünde birikmiþ baþý örtülü kadýnlarý içeriye sokmama yasaðýný uyguluyor,
*Damat olan genç subay, þaþkýn þaþkýn etrafýna bakýyor ve yalancý gülücüklerini etrafýna daðýtýyor,
Ciðerleri parçalanmýþ gibi ve yuvasýndan fýrlamýþ gözlerle, ara sýra kaçamak yapýp dýþ kapýya göz atýyor..
*Gelinin ve damadýn baþý örtülü anne ve akrabalarý, ara sýra açýlan dýþ kapýdan içeriye bakýyor.
*Baþlarý örtülü diye içeriye alýnmamalarýnýn aðýr faturasýný, yaðan yaðmurla ritim tutmuþ gibi, göz pýnarlarýndan sel
akýtýyor...
*Düðün, böyle baþlayýp ve böylece sürüp, “LAÝK DÜÐÜNÜ” olarak böylece bitip gidiyor..
Ve böylece, yirminci asrýn son çeyreðinde; “Ýrtica, bir defa daha engelleniyor ve vatan bir defa daha kurtuluyor!..
“laik ( veya laikçi) bazý kiþilerin namusu!..” ÝRTÝCACILARIN ELÝNDEN, BÝR DEFA DAHA böylece kurtuluyor;
Herkes, kendi vicdaný ile baþ baþa kalarak.. evine doðru; kimi neþ’eli, kimi üzgün dönüyor...

SUBAY ORDU EVÝNDE DÜÐÜN

ÞÝÝR NO: 121 * 25-12-2008

Gelin, düðününde gözleri nemli,
Þimdi; hem çok mutlu, hem çok kederli;
Gök; bunu biliyor, önceden belli,
Gökler de aðlýyor, yaðmur temelli...

Nöbetçi der: Bu komutanýn emri,
Baþý örtülü, giremez içeri...
***
Gök durmaz boþalýr, rahmeti saðar,
Aðlayan buluttan, çok yaðmur yaðar;
Kapýnýn önünde, nice göz aðlar,
Gözlerden akan yaþ, ciðeri daðlar...

Nöbetçi der: Emri komutan saðlar,
Nöbetçiyim, ben, “beni, emir baðlar...”
***
Her iki ananýn, akar göz yaþý,
Bu aðýta sebep, örtülü baþý;
Ürkütüyor, bu bez’in bir metresi,
Gözlerinde kaldý, düðün hevesi...

Komutan der, "Kabul edin gerçeði,"
Çünkü emir, laikliðin gereði...
***
Gözyaþlarý; yaðmur, yaðmur yaðýyor,
Bulutlar ses vermiþ, saðnak durmuyor;
Baþörtüsü, bu kapýdan girmiyor,
Gönüller el-ele, vicdan sýzlýyor...

Halk der: Bu nasýl iþ, aklým almýyor!..
Yalnýz, bulut deðil; vatan aðlýyor.

Tarihsiz.. SAAT:05:10 Konak-ÝZMÝR.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)

Sosyal Medyada Paylaşın: