YANGINLAR ARASINDAKİ AŞKIN SON BAHARI

Güller yanýyordu o sabah zamansýzca fýrtýnalý aþklarýn süpürdüðü ateþten kor sokaklarýmda.
Gün gelir dar gelirdiler o vakit sokaklar tüm yanmýþ fani âþýklara.
Oysa bilemezdim bunca geçen zamanýn acýsýný,
Kalbin derinliklerinde bir yerlerde olan kanamasýný.
Bilemezdim kimseciklerin yanan gülleri diriltemeyeceðini.
Kifayetsiz zulümlü sözcükler savrulurken aþk acýsýna suskun kalplere,
Sebebi anlamsýz derin bir telaþtýr büyütür o ufacýk yürekten yüreðe.
Soramazdý arayamazdý kalbin yanan güllerinin çýðlýklarýný,
Kurtaramazdý ateþin elinden alýp kaçýramazdý.
Anlatamazdý o eski yangýnlarýn ardýndaki bu son düþ kýrýklýklarýný,
Kaldýramazdý ufacýk bedeni ki öylesi naif hassastý ki.

Gün batarken geceye yakýn aþka hasretken yetim kalmýþ yanmaya hazýr diðer güller.
Bilirlerdi elbet bir gün sýra bize de gelecekler.
Ýlk önce zayýf bir kývýlcým sonrasýnda yavaþça bedeni saracak olan sýcaklýk,
Ve sonunda ise ateþine teslim olmaya can atan fani beden.

Kuþkulu lakin yavaþça sararan acýlý yapraklarý
Gecenin vurgunsuz zamanýnda yanýp kaybolan koskoca yürekli âþýklarý
Göçerken diri diri yanýk topraðýna serilirken bir bir
Gözlerde amansýzca yaþ, ruhlarda derin ýstýrap
Bilemezsiniz yanan güllerin çektiði acýlarý.
Her elinizde aldýðýnýzda yüreðinize saplanan dikenin feryadýný.
Dokunamazsýnýz manasýzca ellerinizle.
Ýçinizde yeniden diriltemezsiniz ruhunuzun ateþinden kör olmuþ yüreðinizle
Geri getiremezsiniz o eski sevgilileri,
Sararan her yapraðýn çektiði ýstýrabý çekemezsiniz.
Her yangýnla köz olup küle dönerken âþýklar
Kim bilir nerde nasýl bir gün umuda buluþacaklar.

Gün aðarýrken kendinden zulme mecbur gibi
Þafaklar ölümle kutsanmýþ bir nefis fani beden gibi.
Eserken sabahleyin mevsim rüzgârlarý
Savururken tüm ölü yanýk bedenli tüm âþýklarý
Örterken ölüm tüm vahþi sessizliðiyle
Bir gün bir zaman biriminde yeniden güller yeþerecektir elbet
Bir bahar mevsiminin gölgesinde…

Sosyal Medyada Paylaşın: