üzülme, adýmý da alýp giderim komam yad ellerde biraz acýr tatlý gülüþleri çocuklarýn biraz yaðmur düþer el deðmemiþ safirlerine adýmý alýp giderim son defa gittiðimde
ne yabancý bir mendil sallayýþ ne iç çekiþi bir eski vagonun garlarda kaybolan kediler bilirim soðuk su satan çocuklar yalýnayak gitmezsem yollara takýlýr gözüm üzülme adýmý alýr giderim
yeter ki bu sefer bir avuç topraða sinsin ve bir yerlerde fýrtýna dinsin ben vazgeçip gireceðim ormana aðlayýþlarýn bitsin adýmý da alýrým elveda dediðimde
sabah kuþlarýnýn aþk dolu ötüþleri içinden ve akasyalarýn maðrur bakýþlarýndan geçerim her bahar ölmeði bilirim sönmesini bilirim ay ýþýðýnýn gözlerimde hiç hazzetmem hüzzamdan yakamozlu gecelerde bir sonbaharý severim bir de kaktüsümü penceremde
kaplumbaðacýlýk oynamayý severim ve hiç hatýrlamýyorum sana sorduðumu hayat bir oyun mu diye... ben oynamayý severim kuytuluðumda... gidersem iz býrakmam adýmý da alýr giderim...
küstüðüm bir þiirsin ancak... Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.