Kan Kabil’in mirasýdýr topraða Ve aslýnda Bu uzun þiirin ilk sözü “kün” ise Diðeridir ölüm…
Bana yaðmuru anlat Ýlk günüde mehtabý, baþaklarý Ardýndan adýný an Al adýný…
Rüzgar susturmak için emvacý Hýrpalar iken þekvacý Ellerinde kýrbaç izlerini taþýr
Yalan Kabil’den kalma bir fermandý Habis ruhuna En kuytu köþesinde Fakat en aþikarý…
Þimdi tortulu bir vazgeçiþ korkusu Yalanýn, ölümün ve biraz da gülüþün ortasýnda Demek yaþýyorsun…
Kötü filmlerdeki kötü kadýnlar gibi Baðrý açýk bir elbisenin içinden geceye dalýyorum Acý üstüne acý Üstüme acý… Yazýk ki, her daim etik deðil sancý
Kýþ pususu genç bir yazýn boþta kalmýþ kollarýnda Dizleri yaralý ve küskün bir öðle vaktinde zaman Yemin olsun ki, piþman deðilim Ellerinin üstüne limon satan çocuðun Vazgeçtiðime pinhandan!
Yüreðime sýkýntý basýyor sokaklar dolusu Seni mi dinlemeliyim yoksa Ýstanbul’u mu? Gece üstüme düþerken Üþüþürken baykuþlar dallarýma Gözlerim mi kanamalý guruba dalmaktan…
Yoksa… Sen her þiirimi gömerken ellerinde Ah ölmeli mi ölmemeli mi esbabým…
Ölüyorum… Demek ki, varým… Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.