Buz sarkıtı

yalnýzlýða bir adým geldim
o beni uçurum saydý
...


öbek öbek b’aðlanan hüzünlerin
kalp kütüðünde ateþten zerre
buz sarkýtý daðlarýn
sýrlanmýþ sesinde karanlýðýn nefesi
aydýnlýk kopmalarla uzar/
uzar günlerin boyu yokuþlara
pencerede kýzýl fener
bir gece doðumu gölgeli
batmalarýn...




harflerin düþ kýrýðýna bak hele
sobeliyor mumdan a/yazýmý
kanatlý bir sel gibi kýyýlarýma çarpýyor
g/enlesen yaraya i mgesel bir tarifle dönüyorum...

Üþüyorum
yuvalanan bir sýcaðýn þiir kuytusuna
k/an emen duþ þemsiyesi altýnda
kristal taneler




........


Sosyal Medyada Paylaşın: