gökyüzü aðýrlýðýnca dudaklarýmýn ucuna söz olan rüzgar’a baðýrýyor aðaçlar
seslenmek suskunluðun mavisiyle sulara kuyulara,uykulara elmas karanlýðýyla sancýlý günleri silkeliyorum dört kenarlý çarþaf mektubun gözlerini yumduðunda daðýlýyor martýlar...
göðsüme gül olan geceye sarýyorum terli avuçlarýmý bir ýrmaðýn kýzýl kýyýsýndan kalkan þehir sevda uyanacak topraðýn baðrýna yaðmur eþeleyecek ayaklarýmý hüzün sokaklý göz kapaðýna elimde su damlasýyla kýrýlýr düþ buðday otaðýna geceye kilitli sokaðýn kirpiðinde kanatlý sözcükler koynumda güneþin ay tülüyle uyanan
aykalý ufkun mum parmaklarýnda aðlayan ten bir çocuk gibi yaðarken zaten hiç uyumadým. ýþýklar içinde kardým yalnýzlýðý.. eþiðe dökülen göðün saçlarýyla salýnýyorum penceresi açýk odanýn ikiz/geninde bir çaðrý bir ev bir sokak yaralanýrken bugün de hiç ölmedim
.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.