Ellerin diyorum adamým ellerin
Anadolu’mun temiz topraðý gibi
okþadýkça ak düþen saçlarýmý
tavaf ediyorum sevginin saf kaynaðýný
yenilmez gölgene yaslandýkça
küheylanýn geceyi yýrtmasý gibi
gün doðuyor her baktýðýmda
uçsuz bucaksýz karanlýðýma.
Uykuya yenik düþmüþ çocuk olup
bazen þýmarsam da;
zikreden derviþ gibi
yatýrýp bir tesbihi kýnaya
ertesi sabahý zor çekiyorsun
biliyorum..
Nevbahar yaratýyor sesin
ayaza vuran çetin kýþýmda..
O yüzdedir ki;
ben Senin beni merak ediþini
her konuþmamýzýn ezana denk geliþini
beþ vakit secde ediþini
eþine deðer veriþini
yokluða varlýða hoþ görünü
gülerken sesini yükseltmemek için
’’Deðerli ’’’gibi hýrýltýlý gülüþünü
dört nala bir þiirle
sevdiðini gökyüzüne çýkarýp büyütüþünü
Yusuf’un bile çýktýðý kuyuda kararlý kalýþýný
Sýrat’ýn teliyle aþk yazýþýný
Araf’ta bahtiyarlýðýn olamayacaðýný
ve gözlerimdeki gökyüzünün senin eserin oluþunu
siyah sakallarýný yeþile çalan gözlerini ve yanýk tenini
sevda türkülerinle
sahrada raks ediþimizi
hepsinden önemlisi yüreðimde duruþunu sevdim..
Merhabayým kapýnda doðunun en güzel adamý
dile odalarý doldursun gülüþüm
dile uzak bir akraba olsun sonbahar
dile rüyasýz uyur gibi uyuyalým
dile karanlýðý beyaza boyayalým
dile öpeyim güneþ kokan o yorgun ellerinden
miras kalsýn sevgimiz patikayý umuda çeviren..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.